καταπειρατηρία

καταπειρατηρία και ιων. τ. καταπειρατηρίη, ἡ (Α)

1. ναυτικό όργανο με το οποίο μετρούν το βάθος τής θάλασσας, ναυτική βολίδα, σκαντάλι

2. επιγρ. (πιθ. ερμ.) παλαμάρι τής άγκυρας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + *πειρατηρία (θηλ. τού πειρατήριος < πειρῶμαι «προσπαθώ»)].